آواز کوهستان

چیزی پیدا نکردم که بهش بخوره به جزء ، آواز غم انگیز کوهستان...

روزهایی به تاریکی شب...

اوایل پاییز93

آسمان کده ای از جنس دل...

پاییز1393

قصه های ما تا ته دالان تکراری ست...بی خود دنبال هرج و مرج نگردیم...

اصفهان به سال 1391 

در ادامه ی پست قبل...

صبر و حوصله ای که فرسوده بشه آخرش به خشکی میرسه ...

همان بهار 93

یه زمانی برکه ها پر از ماهی و سبزه بودند،ماهیاش واسه آدم لب لبک میزدند حرف میزدند... اما الان شده پر از بچه وزق که که که...(واسه آدم ، فقط دم دمک می زنند)

از دور که تماشا می کنی ... یه دسته ی سیاه وزق می بینی ، که کارشون فقط این هست ، آب  آبی  رو ، به آب  سیاهی برسونند...

بهار 1393

تیشه به ریشه ی خشک مزن...

زمستان 92

مرد می خواد پیدا بشه تو سختی ، زیبا رشد کنه...

بهار 93

وقتی زیادی بار بده ، آخرش میشه این... شکست!

تابستان93

زمستان سختی است. پاهايم تو كفش از زور و سوز سرما، قرمز شده؛ كِرِخ «شده ؛ بچه ها كه به مدرسه می آيند كلاه هاي پشمی شان را روي سر و صورت و گردنشان می كشند ؛جوري كه فقط از میان دريچةكلاه ، می توانند جلوي پايشان را ببینند . سر علف هاي خشك لب جو، يخ بسته؛ قنديل بسته؛ آب كه توي جوها می رود، به قنديل ها می خورد؛ قنديل ها به هم می خورند و صداي جلینگ جلینگ شان توي باغ می پیچد . آبادي خلوت است؛ از بالا، از سینةكوه كه نگاه می كنم؛ آبادي مثل سبدي است كه تويش چوب خشك جمع كرده باشند. درخت ها چوب بدون برگ شده اند.فقط سرو بلند آبادي، سبزو بلند بالا، میان آبادي ايستاده است و در باد سرد و يخ زده ، سرتكان می دهد. از اجاق ها و بخاري خانه ها دود ، بلند است.كلاغ ها تو آسمان ابري آبادي پرواز می كنند؛ روي شاخةلخت درخت ها می نشینند و قارقار می كنند. همه چیز خاكستري است؛ سیاهی كلا غها رنگ خاكستري ابرها را می شكند.گنجشكها سرگردان اند ، » گرسنه اند. هیچ كس كنار رودخانه نیست؛ كوچه ها خلوت است.

(شما كه غريبه نيستيد)

زمستان 92

زندگی بدون دود...

بهاریه 93

امثال ما زیادند که به هنر و عکاسی علاقه دارند ، ولی چون دوربین با یه متر لنز رو ندارند، ناگذیرند با حیوونا دست دوستی بردارند تا بتونند از خیلی نزدیک عکس بگیرند...

باران فقط قطره است...

پاییز 92 در جاده

بی شک تنها امید هم یخ می زند...

یک عصر یخی92

اینجا فصلی ست زعفرانی...

پاییز 92

وقتی یک گربه،چشم تو چشم، بهت نگاه می ندازه، لابد ازت می خواد گوشیت رو برداری ازش عکس بگیری...

آخر تابستان 93

شهر ، به تک چراغ های روشن اش می ارزد...

سال های 87-88

دریا را ، آفتابی تر باید دید...

سال91 بندرگناوه