شکست سیب

وقتی زیادی بار بده ، آخرش میشه این... شکست!

تابستان93

زمستان سختی است. پاهايم تو كفش از زور و سوز سرما، قرمز شده؛ كِرِخ «شده ؛ بچه ها كه به مدرسه می آيند كلاه هاي پشمی شان را روي سر و صورت و گردنشان می كشند ؛جوري كه فقط از میان دريچةكلاه ، می توانند جلوي پايشان را ببینند . سر علف هاي خشك لب جو، يخ بسته؛ قنديل بسته؛ آب كه توي جوها می رود، به قنديل ها می خورد؛ قنديل ها به هم می خورند و صداي جلینگ جلینگ شان توي باغ می پیچد . آبادي خلوت است؛ از بالا، از سینةكوه كه نگاه می كنم؛ آبادي مثل سبدي است كه تويش چوب خشك جمع كرده باشند. درخت ها چوب بدون برگ شده اند.فقط سرو بلند آبادي، سبزو بلند بالا، میان آبادي ايستاده است و در باد سرد و يخ زده ، سرتكان می دهد. از اجاق ها و بخاري خانه ها دود ، بلند است.كلاغ ها تو آسمان ابري آبادي پرواز می كنند؛ روي شاخةلخت درخت ها می نشینند و قارقار می كنند. همه چیز خاكستري است؛ سیاهی كلا غها رنگ خاكستري ابرها را می شكند.گنجشكها سرگردان اند ، » گرسنه اند. هیچ كس كنار رودخانه نیست؛ كوچه ها خلوت است.

(شما كه غريبه نيستيد)

زمستان 92

زندگی بدون دود...

بهاریه 93

امثال ما زیادند که به هنر و عکاسی علاقه دارند ، ولی چون دوربین با یه متر لنز رو ندارند، ناگذیرند با حیوونا دست دوستی بردارند تا بتونند از خیلی نزدیک عکس بگیرند...

که اگر انگشت اشاره چند میل بالاتر می رفت ، بهتر می شد...

وسط پاییز93

باران فقط قطره است...

پاییز 92 در جاده

بی شک تنها امید هم یخ می زند...

یک عصر یخی92

احساس خوش تیپیان...

اول پاییز93

این ابرها همیشه عالین...جزو نقاشی های برتر خدا حساب میشن...

سال92

لا به لای پنهان خورشید...

اینجا فصلی ست زعفرانی...

پاییز 92

وقتی یک گربه،چشم تو چشم، بهت نگاه می ندازه، لابد ازت می خواد گوشیت رو برداری ازش عکس بگیری...

آخر تابستان 93

شهر ، به تک چراغ های روشن اش می ارزد...

سال های 87-88

رگ در رگ ابرها...

دریا را ، آفتابی تر باید دید...

سال91 بندرگناوه

سکوت آب

حدود سال87-88